Zespół PITZ założony w 2007 roku przez Jacka Nizioła, muzyka związanego z alternatywną sceną Rzeszowa. Grupa tworzy wielowymiarową i trudną do sklasyfikowania mieszankę jazzu, Yassu, elektroniki, ambientu, a przede wszystkim improwizacji.
Foothills Free Ride
M. Kiedrowski - violin
K. Pasch - sax
Sz. Pimpon - drums
Vasen Piparjuuri - electronic
J. Nizioł - vibrafon, bas, marimba, electronic
Tranquilizer
Grupa PITZ tworzy muzykę wielowymiarową i trudną do sklasyfikowania mieszankę jazzu, yassu, elektroniki, ambientu, a przede wszystkim improwizacji. Płyta „Tranquilizer” została nagrana w trzyosobowym składzie: Jacek Nizioł (gitara basowa, programowanie, syntezator gitarowy), Dominik Drapikowski (perkusja), Sebastian Mac (gitara, instrumenty klawiszowe), z gościnnym udziałem Vasena Piparjuuri (elektronika).
Motety i Jutrznia
Płyta „Motety i Jutrznia” powinna być odbierana jako twór wielowymiarowy gdzie każdy z jej elementów począwszy od tytułu po dobór instrumentarium i kompozycje jest traktowany symbolicznie i zamierzenie. Nawiązanie do średniowiecznej formy muzyki kościelnej jaką był motet ma swoje podłoże w chęci ukazania uświęcenia muzyki, wyjścia sztuki poza kanony rozrywki na wyższy poziom odbioru, pojmowania głosek, rytmu, melodii, szmerów, szumów i wszelkich składowych utworu muzycznego, pokierowania emocjami jakie sztuka wyzwala w ten sam sposób jaki człowiek osiągał poprzez rozmaite formy kultów religijnych.
Motet, jako forma użyta do przekazania tej koncepcji jest na to najlepszym przykładem gdyż istniał przez wiele lat jako forma muzyki sakralnej konfrontująca ze świeckimi odmianami pieśni zwrotkowo-refrenowych i na tym polegała również kompozycja i dobór utworów na płytę. Gdy słychać nawiązanie do refrenu lub zwrotki jest ono celowo rozciągane, zakłócane, deformowane, czasem być może do granic tradycyjnego pojmowania muzyki.
Kolejne wymiary płyty wiążą się z symboliką nawiązania do jutrzni jako do pierwszego nabożeństwa od którego powinno sie zaczynać dzień jeszcze przed wschodem słońca. Dlatego płyta jest pomyślana jako pętla do słuchania, bez przerw między motetami, dlatego jutrznia jest na końcu płyty, jako zapowiedź nowego. Bardziej mroczny początek płyty, oszczędny, nocny, ustepuje powoli nowym motetom, jaśniejszym i bardziej kolorystycznym (dzięki kolorystyce dodanej przez kolejne instrumenty; Sebastian Mac-gitara motet 9/10, Vasen Piparjuuri-eloektronika motet 10/11 oraz zmianie motoryki i koloratury instrumentów dętych, basu i perkusji) by znaleźć ujście w porannej jutrzni.
Istnieje jeszcze jeden ważny element nieodzownie zwiazany z powstaniem płyty „Motety i Jutrznia” – improwizacja. Zamierzenia, konstrukcje, formy, symbole nie wychodzą z kontrą przeciw improwizacji, wręcz przeciwnie, improwizacja jest tu esencją emocji jakie staralismy się przedstwić i porównać z ekstazą dostepną wyznawcom i czcicielom dawnych kultów religijnych.
Themo
Grupa zadebiutowała w 2008 roku płytą „Themo”, w której dźwięk i światło były traktowane na równych prawach.
